AUTOGRAF ZDOBYTY WŁASNO RĘCZNIE :)
Anna Monika Dąbrowska, znana też jako
Ania (ur.
7 stycznia 1981 w
Chełmie) – polska wokalistka wykonująca muzykę oscylującą w granicach
popu, często inspirowaną brzmieniami
retro. Członkini Akademii Fonograficznej
ZPAV.
[1] Zadebiutowała w 2004 roku albumem
Samotność po zmierzchu, który zdobył wysokie uznanie krytyki i publiczności. Wydawnictwo
Kilka historii na ten sam temat z 2006 roku było jej pierwszym albumem nawiązującym do tradycji polskiej muzyki lat 60., co artystka kontynuowała na kolejnych dwóch płytach.
[2] Ania wydała dotąd pięć albumów studyjnych, z których cztery trafiły na pierwsze miejsce listy sprzedaży
OLiS w Polsce
[3] i cztery uzyskały status
platynowych.
[4] Jest jedną z najczęściej nominowanych artystek do
Nagrody Muzycznej Fryderyk i obecnie ma na swoim koncie 8 wygranych statuetek.
[5] Do 2011 roku, łączna sprzedaż jej płyt w Polsce przekroczyła liczbę 200 tys. egzemplarzy.
[6]
Ania rozpoczęła edukację muzyczną jako nastolatka. Będąc w liceum, uczyła się jednocześnie w szkole muzycznej w klasie
kontrabasu.
[7] Przez pewien okres grała również na
gitarze basowej i była wokalistką zespołu 4 Pory Roku, z którym brała udział w konkursach muzycznych. Występowała m.in. na Festiwalu Poezji Śpiewanej i Festiwalu Piosenki Francuskiej. Studiowała psychologię w
Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie.
Pierwszy raz szerszej publiczności pokazała się w 2002 roku w programie rozrywkowym
Idol, w którym zajęła 8. miejsce. Następnie współpracowała z
Andrzejem Smolikiem i
Krzysztofem Krawczykiem, nagrywając
chórki do ośmiu piosenek na płytę Krawczyka
...bo marzę i śnię. W roku 2003 została zaproszona do udziału w Projekcie SI 031, w ramach którego udzieliła się wokalnie w trzech piosenkach i wzięła udział w nagraniu teledysku "Trzynastka". W tym samym roku do rozgłośni radiowych trafił jej pierwszy singel, "
I See", który zdobył jednak dość umiarkowaną popularność.
Na początku 2004 roku wydała swoją debiutancką płytę,
Samotność po zmierzchu, wyprodukowaną przez
Bogdana Kondrackiego. Album dostał bardzo dobre recenzje, a jego premierę poprzedzał singel "
Tego chciałam", który stał się dużym przebojem. W tym samym roku piosenkarka wystąpiła w konkursie Premier na
festiwalu w Opolu z utworem "
Glory". Kolejne przebojowe single, "
Charlie, Charlie" i "
Inna", umocniły pozycję piosenkarki na polskim rynku muzycznym, a za nakład ponad 40 tys. egzemplarzy
[8] debiutancka płyta jesienią uzyskała status
złotej.
[9] W 2005 roku wokalistka zdobyła nagrodę
As EMPiKu[10] oraz trzy
Fryderyki.
[11] Dzięki wysokiej sprzedaży debiutanckiego albumu wystąpiła latem podczas festiwalu
TOPtrendy, gdzie wykonała trzy piosenki: "Tego chciałam", "Tylko słowa zostały" i "Charlie, Charlie".
W 2006 roku udzieliła się wokalnie na albumie
Unhappy Songs projektu
Silver Rocket i pojawiła się gościnnie w dwóch teledyskach z tej płyty. W październiku, ponad dwa i pół roku po debiucie, ukazał się drugi album Ani, zatytułowany
Kilka historii na ten sam temat. Był on nawiązaniem do polskiej muzyki popularnej przełomu lat 60. i 70. XX wieku,
[7] co podkreślała także stylizacja wizualna wokalistki. Pierwszy singel promujący album, "
Trudno mi się przyznać", zdobył dużą popularność, podobnie jak kolejny, "
Czekam...", wydany na początku 2007 roku. Płyta dostała bardzo przychylne recenzje i osiągnęła jeszcze większy sukces niż poprzednia, uzyskując już półtora miesiąca po premierze miano
platynowej[4] i rozchodząc się w ilości 50 tys. sztuk.
[8] Potwierdzeniem sukcesu drugiej płyty był występ artystki w czołówce festiwalu
TOPtrendy 2007. W tym samym roku piosenkarka zdobyła nagrodę w kategorii Album Roku podczas gali
Eska Music Awards i była nominowana do nagrody
MTV Europe Music Award jako najlepszy polski wykonawca. W październiku 2007 Ania rozpoczęła trasę koncertową, która zbiegła się z wydaniem dwupłytowej reedycji albumu
Kilka historii na ten sam temat.
W czerwcu 2008 roku ukazała się trzecia płyta artystki,
W spodniach czy w sukience?, nad którą Ania pracowała między innymi z
Leszkiem Możdżerem oraz
Danielem Bloomem. Krążek kontynuował zapoczątkowaną na poprzednim wydawnictwie tematykę
retro i styl lat 60., co na tym etapie kariery Ani stało się znakiem rozpoznawczym jej twórczości. Album okazał się kolejnym sukcesem komercyjnym (po czterech dniach uzyskał status złotej płyty, ostatecznie pokrywając się platyną), a także artystycznym, choć opinie krytyków na temat płyty były podzielone. Na pierwszy utwór promujący album wybrano "
Nigdy więcej nie tańcz ze mną". Nagranie to odniosło duży sukces na listach przebojów, a w sierpniu artystka wzięła z tą piosenką udział w konkursie na Polski Hit Lata podczas
Sopot Hit Festiwal.
[12] Drugim singlem został tytułowy utwór "
W spodniach czy w sukience", a trzecim "
Smutek mam we krwi", natomiast album przekroczył nakład 50 tysięcy sztuk.
[13] Jesienią 2008 Ania wyruszyła w trasę sponsorowaną przez markę
Nissan Micra.
W 2009 roku Ania otrzymała osiem nominacji do
Fryderyków 2009, choć ostatecznie nie zdobyła żadnej statuetki.
[14] W czerwcu wystąpiła na festiwalu
TOPtrendy 2009, plasując się na 3. miejscu wśród artystów, którzy w poprzednim roku sprzedali najwięcej płyt. Po raz czwarty otrzymała też nominację do nagrody MTV w kategorii Najlepszy Polski Wykonawca. Tego samego roku Ania nawiązała współpracę z francuską grupą
Nouvelle Vague, z którą nagrała
cover utworu "
Johnny and Mary"
Roberta Palmera. Utwór ten pojawił się na polskiej edycji albumu
3 Nouvelle Vague.
[15] Jesienią ukazał się też singel "
Nigdy nie mów nigdy", promujący
film o tym samym tytule, który wyreżyserował
Wojciech Pacyna.
W kwietniu 2010 odbyła się premiera czwartego albumu, zatytułowanego
Ania Movie, na którym znalazły się się wyłącznie covery piosenek z klasycznych filmów i seriali. Według zapowiedzi, była to ostatnia płyta Ani Dąbrowskiej utrzymana w stylu retro.
[16] Album okazał się kolejnym dużym sukcesem wokalistki, utrzymując się przez 7 tygodni z rzędu na szczycie listy
OLiS,
[17] i przekroczył nakład 50 tys. egzemplarzy.
[18] Pierwszy teledysk powstał do piosenki "
Bang Bang (My Baby Shot Me Down)" z repertuaru
Cher, a drugi do "
Silent Sigh" z filmu
Był sobie chłopiec. Planowana na wiosnę trasa promocyjna została przesunięta na jesień i zimę 2010 z powodu
katastrofy pod Smoleńskiem oraz stanu zdrowia piosenkarki.
[19] Także w 2010 roku, w lipcu, Ani i jej partnerowi Pawłowi Jóźwickiemu urodził się syn, Stanisław.
[20]
W 2011 roku wraz z
Kayah,
Andrzejem Piasecznym i
Adamem "Nergalem" Darskim objęła funkcję jurora w programie rozrywkowym
The Voice of Poland, którego premiera odbyła się we wrześniu tego samego roku na antenie stacji telewizyjnej
TVP2.
[21] W 2012 roku artystka udzieliła się w piosence "Niebieski parasol" na solowym albumie
Dziecko szczęścia Krzysztofa "Kielicha" Kieliszkiewicza, basisty zespołu
Lady Pank. W październiku ukazał się piąty album studyjny wokalistki, zatytułowany
Bawię się świetnie, który w niecałe dwa miesiące od premiery uzyskał status platynowej płyty.
[22] Krążek promowały utwory "
Bawię się świetnie" i "
Jeszcze ten jeden raz".
